J. B. ROELVINK Notaris te Winterswijk, zal op Woensdagen 29 October en 5 November a.s., telkens des voormiddags 11 uur in het Gebouw der Vereeniging op den Zonnebrink, ten verzoeke van de Fam ROERDINK op Roerdink in ’t Woold publiek verkoopen
Een zeer gunstig op ’t Weurden te Winterswijk gelegen Winkelhuis met grooten tuin en uitweg ter breedte van 3 Meter naar de Dingsteeg, kadaster Winterswijk Sectie K 2980 groot 10.23 aren. In ’t pand is sinds onheugelijke jaren een welbeklante kruidenierszaak gevestigd, thans gedreven door den heer Te Winkel.
WIJZIGING HANDELSREGISTER 1947
Weurden 8 (kruideniersbedrijf, verzamelen van eieren, fouragehandel en handel in glas, porcelein en aardewerk). Het kruideniersbedrijf, het verzamelen van eieren, alsmede fouragehandel wordt. voor eigen rekening voortgezet door de ex-vennoot J.C.TE WINKEL onder diens eigen naam, aan hetzelfde adres het overige deel wordt voortgezet door de ex-vennoot B. H. W. TE WINKEL voor eigen rekening en onder eigen naam, aan hetzelfde adres De vennootschap onder firma is per 31-10-’47 ontbonden.
Twee fraaie winkels geopend
19 MAART 1952 Aanwinst voor het Weurden Het pand van de gebroeders Te Winkel, dat op 31 Mei door brand werd verwoest, is thans weer geheel nieuw opgetrokken en na maanden van koortsachtig werken konden heden de beide winkels „Het Porceleinhuis” van de heer B. H. W. te Winkel en de kruidenierswinkel van de heer Joh. te Winkel worden heropend. Reeds vanaf de straat kan men zien dat met de verbouwing de zaak degelijk is aangepakt en dat men nu er toch afgebroken en hersteld moest worden tevens een volledige modernisering heeft doorgevoerd.
Het pand als geheel is dan ook een verfraaiing voor het Weurden. Bij de opening, die heden piaats vond, werden wij in de gelegenheid gesteld een kijkje te nemen van de beide geheel gemoderniseerde zaken.
Het Porceleinhuis
Het Porceleinhuis kent men niet terug, zo grondig is het veranderd en verbeterd. De zaak is bijna dubbel zo groot geworden, de winkelopstand is geheel vernieuwd, een moderne verlichting zorgt voor de juiste sfeer Daarbij komt dat alle artikelen zodanig zijn opgesteld dat de koper een mooi overzicht krijgt en rustig zich zelf als het ware kan bedienen. Vooral met artikelen welke in deze zaak worden verkocht, is rustig kopen een eerste vereiste. Wat de artikelen zelf betreft, iedere bezoeker en vooral de dames zullen opgetogen zijn over de kerncollectie porcelein, aardewerk, Makkums bont, kristal en glaswerk. Luxe en huishoudelijke artikelen zijn er te kust en te keur, terwijl verder de sortering is uitgebreid met een afdeling tin. De zaak bestaat ongeveer 50 jaar, maar hij is jonger dan ooit. Wij wensen de heer B. H. W. te Winkel met zijn vernieuwde zaak dan ook van harte succes.
De kruidenierszaak
Ook de kruidenierszaak heeft een grondige verandering ondergaan, ’n verandering die een grote verbetering is. Ook deze winkel is geheel gemoderniseerd, alles overzichtelijk uitgestald, waardoor een goed overzicht van de gevoerde artikelen is verkregen. Ook hier is alles even modern ingericht. Wat echter opvalt is de gezellige aanblik die deze winkel biedt en het lijkt ons toe dat de klanten deze gezelligheid zeer zeker zullen appreciëren. Bij de inrichting van het geheel heeft de heer Te Winkel veel steun ondervonden van de Centra-organisatie. Ook de heer Joh. te Winkel wensen wij van harte succes. Bij de officiële opening werden warme woorden van dank uitgesproken tot de buren, familie en verder aan allen die in het afgelopen jaar de beide families zoveel daadwerkelijke steun verleenden in de voor hen zo moeilijke tijd. Ook voor hen zal het zeker een vreugde zijn dat mede met hun steun hier twee nieuwe zaken zijn verrezen, waarop Winterswijk trots kan zijn.
05 augustus 1893 Acte getekend huis Koster Poppink
Doel van deze vereniging was de belangen zijner leden te bevorderen, voor zover deze in betrekking stonden tot de landbouw en veeteelt.
Filialen
Woold 1924 Meddo 1927, Ratum 1927 Huppel 1928 Kotten 1930 Corle 1931 Miste en Brinkheurne in 1932
In het jaar 1924 werd voor het eerst begonnen met verzending van varkens en kalveren naar de markten en exportslachterijen. In het jaar 1924 werd voor het eerst overgegaan tot aankoop van steenkolen en briketten.
01-02-1930: Eerste directeur Gerrit Jan Wesselink (1955- 25 jaar in dienst) Geb: 26-12-1895 Vorden Ovl: 13-11-1970 (74) Echtg: Dina Hendrika Boomkamp Geb: 19-10-1896 Ambt Doetinchem Ovl: 30-03-1994 Woonadres: Groenloseweg 69-II
1963: J.H.Muntinga Echtg: P. van der Velde Woonadres: Javastraat 37) 1964: Ontslagaanvraag J.H.Muntinga (onenigheden)
Wim Bults, Ratumsestraat 42 (verl.1947 Truus van Beugen-Goes) Harmen Jan Hemink Vredenseweg 18 (21-06-1927 W’wijk) (Vrijw.soldaat 1e klas) Beide naar Indie tot 27 april 1948 (komen ze thuis)
Het was op 9 Sept. 1944 dat twee Winterswijkse jongens, Wim Bults en Jan Hemink, resp. 18 en 17 jaar, de ouderlijke woning verlieten om zoals ze zeiden een wandeling te maken. In werkelijkheid bestond die wandeling echter in een poging om contact te krijgen met het geallieerde leger en zodoende daadwerkelijk mede te helpen aan de bevrijding van het vaderland. Het was de laatste dag voor de spoorwegstaking en nog diezelfde dag arriveerden ze in ’s-Hertogenbosch, waar ze de nacht doorbrachten buiten de stad bij een boer. Vandaar trokken ze verder naar Gilze-Rijen waar ze onderdak vonden op een boerderij, waarvan de man en zijn vrouw waren gevangen genomen door de Duitsers. Onmiddellijk kwamen ze in contact met de illegale beweging daar en namen deel aan strooptochten naar het in de nabijheid gelegen vliegveld, waarbij ze de vijand allerlei schade berokkenden en afbreuk deden. Zo kwamen ze op een avond thuis met twee stukken geschut met munitie en bestond Jan Heming het zelfs om in zijn eentje op klaarlichte dag een 2 cm. kanon buit te maken. Bij het „organiseren” van handgranaten op datzelfde vliegveld, werd Wim Bults echter op zekere morgen met twee kameraden uit Werkendam op heterdaad betrapt en gevangen genomen. Een der Werkendammers had bovendien nog een armband van de illegale ploeg in zijn bezit dus zag het er voor de jongens allesbehalve prettig uit. Ze werden overgebracht naar Delft waar ze de gehele dag houtjes moesten hakken voor de generator van de auto, waarmede ze die avond Duitsland zouden worden overgebracht. Om 8 uur ’s avonds kwam er echter bericht dat het transport was uitgesteld tot de andere dag en nog die zelfde nacht wisten ze met behulp van een Duitse kok. die mede deserteerde, te ontvluchten. Ze kwamen een paar dagen later weer in Brabant terecht, waar Wim werd opgezocht, tot dat de ploeg opnieuw compleet was,, klaar voor het werk. In verband met de veiligheid werd besloten het werkterrein te verleggen naar Breda, waar ze ingedeeld in een illegale ploeg, aan de bevrijding van die stad hebben meegeholpen. Voor hun dapperheid werden ze hier met de gehele ploeg door Prins Bernhard onderscheiden met een draagmedaille, zijnde een bronzen leeuw met de code van hun illegale ploeg D 68. Naar ze beweerden was hiermede de mooiste tijd van hun avontuurlijke jaar afgesloten Ze werden nu onmiddellijk bij het Stoottroepen-regiment „Brabant ingedeeld en reeds eind October lagen ze inde voorste linie van het front Weinig spreken de jongens over hun Belevenissen van deze tijd. trekken Als men hun er naar vraagt, trekken ze de schouders op en zeggen. Och, ik weet niet”, doch uit de militaire pers blijkt wel, dat de stoottroepen een krachtigen steun zijn geweest voor de geallieerden bij de bevrijding van ons land. (Zie o.a. de „Pen Gun” van de eerste week van September over de stoottroepen in St. Filipsland).
Wim Bults was in de daarin vermelde nacht op post in post David. „’t Was mijn vuurdoop, maar we hebben het later nog wel erger gehad” zegt hij, zonder te zeggen wat dat geweest is. Toen de capitulatie van Duitsland een feit was, hebben de jongens zich opgegeven voor Indië en kregen hun opleiding en training daarvoor in Brabant. En Zondag 9 September 1945, dus juist een jaar nadat ze „aan. de ‘wandel” gingen, zijn ze vertrokken uit Rotterdam naar Engeland om uitgerust te worden voor Indonesië, waar de hulp van het moederland zoo dringend nodig is.
Wat er te Winterswijk gebeurde. Door het personeel der Ned. Spoorwegen te Winterswijk is de spoorwegstaking 1944 op passende wijze herdacht. Nadat alle personeelsleden Maandag hadden gecollecteerd ten bate van de spoorweg T.B.C.-vereeniging te Utrecht, verzamelden zij zich ’s avonds met hun dames op het stationsplein. In optocht, met muziek van de W.0.V., trok men daarna naar het Feestgebouw, waar’ de herdenkingsbijeenkomst plaats had. Allereerst werd hier met groote aandacht de radio-reportages van „Herrijzend Nederland” beluisterd, betreffende de in Utrecht gehouden herdenking, waarna de stationschef de heer G. Frederiks. een rede uitsprak. Spr. herinnerde er aan, dat het 17 September een jaar geleden was, dat de spoorwegstaking door de Nederl. regeering te Londen geproclameerd werd.
De eerste dagen na deze afkondiging ontstond er een hevige spanning onder het personeel, vooral, omdat het geenszins op een staking voorbereid was en rekening gehouden moest worden met de ernstige gevolgen, die zij met zich bracht. Spr. deed vervolgens interessante mededeelingen over de situatie te Winterswijk. Het emplacement stond vol wagens steenkolen en aardappels en het was van groot belang voor het Nederl. volk, dat die wagens hun bestemming nog bereikten. Er was overigens geen enkele militaire wagon aanwezig. In overleg met een bevoegde illegale instantie werd daarom besloten deze wagens eerst af te voeren en daarna den arbeid neer te leggen, waarbij het personeel zich stellig voornam geen enkele handeling te verrichten, waarvan de Wehrmacht voordeel kon hebben. Donderdag 21 Sept., aldus zeide spr., kwamen eenige Duitschers op mijn bureau, die namens den Beauftragte te Arnhem een extra trein eischten voor het vervoer van spitters naar Zevenaar. Hoewel er een paar locomotieven op het emplacement stonden, zeide ik hun. dat ik geen machine had en dat zij zich maar tot Zutphen moesten wenden.
Mopperend zijn ze toen weggegaan. Toen was het feit beslist! Het stationspersoneel was van vreemde smetten vrij en zeer solidair. Als één man werd daarop den volgenden morgen den arbeid gestaakt, waarna ieder, zoo goed en zoo kwaad het ging, een goed heenkomen zocht. Spr. releveerde treffende staaltjes van medeleven en had alle waardeering voor hen, die den spoormenschen onderdak verleenden, doch kan niet verheelen te zeggen, dat zeer velen een angstigen en moeilijken tijd hebben doorgemaakt. Het was dan ook speciaal voor de spoormenschen een groote verademing, toen 31 Maart Winterswijk werd bevrijd. Successievelijk kwamen ze uit hun schuilplaatsen te voorschijn en tot zijn groote blijdschap deed spr. de mededeeling, dat na enkele dagen allen zich weer present hadden gemeld. Een lichtzijde, aldus spr., van deze drukkende tijden is geweest, dat het saamhoorigheids gevoel bij de spoormenschen sterk is toegenomen.
Op het station en emplacement zag het er troosteloos uit, evenals in de woningen van velen. Met man en macht zijn de herstellingen aangepakt en thans is het zoover, dat eerstdaags de dienst weer hervat kan worden. Op deze rede volgde een langdurig applaus. Aan dezen avond werkten verder mede. mevr. Te Lintum-Stegeman en de heer B. Wiggers, beiden zang en de jeugdige accordeonist Kolthof, die veel succes oogstten. Ook het optreden van den heer B. Stegeman met zijn „Achterhooksche möpkes” viel zeer inden smaak.
In den loop van den avond vond de heer Frederiks nog gelegenheid een hartelijk woord van dank te richten tot dr. Ter haar van wien de spoormenschen veel steun hebben ondervonden en die zooveel lief en leed met hen medemaakte. Voorts werden de beambten Hekkelman, Bomers, Steenhuizen en Riggelink, dié den dienst met pensioen verlaten; een groepsfoto van het gansche personeel aangeboden. In het bijzonder bracht de chef een woord van hulde en dank aan den heer Bomers, die kans heeft gezien in de 38 jaar, die hij meeloopt, geen enkele straf op te loopen.
