B.Stegeman

09 Januari 1877 Winterswijk – 10 december 1952 Winterswijk

Getrouwd: 24 december 1901 te Zwolle met Anna Elisabeth Kraan
(09 oktober 1873 Zwolle-16 november 1952 Winterswijk)

Javastraat 33

1877-1952

1908: Hoofd School M
‘Het oude Kerspel Winterswijk’ 1927
Ereburger van Winterswijk (1952)
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau (1952)

Unzen Jacob

Olden toorn van onze dörpken,
‘k Mag oew toch zoo geerne lien;
A’k van .wietens hierhen komme, 
Kan’k oew altied ’t eerste zeen. 
Veermaol honderd jaor noo roem al
Stao’j daor zoo in wèèr en wind,
Nee, wi’j könt oew vast neet missen,
Olden, griezen, trouwen vrind.
Zonder oew zo’k haost’ neet weten,
Hoo mien olde dörpken heet,
Zonder oew zol ’t vrömd mi’j wezzen,
Zonder oew ken ‘k Wenters neet. 

B. Stegeman,1939

Wel steekt de oude grijze toren als voor eeuwen nog bijkans onveranderd boven het geboomte uit, maar daar omheen in de straten heeft de tijdsgeest reeds wonderen verricht. Helder verlichte winkels met rijke etalages achter spiegelende ruiten hebben de ouderwetsche houten gevels en de mestvaalten vervangen en een stevig plaveisel is aangebracht, waar vroeger het mulle zand onder de voeten kroelde of de voertuigen in den modder dreigden te blijven steken. Geen eentonig geklepper van rammelende weefgetouwen wordt meer gehoord langs de straat, maar wel het geraas van door stoom of electriciteit gedreven machines in modern ingerichte fabrieken, waaraan Winterswijk voor een zoo belangrijk deel zijn opkomst te danken heeft.

B.Stegeman, 1927

Mien Dörpken

door B. STEGEMAN

Dörpken, mien dörpken, a’k zóó di’j nog neum’,
Dan zo’k di’j lebendig kleineern,
Want eigelek buste dén naam’ al ontgreujd,
Al heur ‘k em van olds ok nog geern’.


Mien dörpken, dat klunk zoo gemeud’lek mi’j nog
As vrooger in grotvaders tied ;
Maór wisse, a’k ’t olde met ’t ni-je vergliek’,
Bun’k monges d’herin’ringe kwiet.


Doew buste zoo tiedleks van dörpken tot darp,
Jaö, haóste tot stad oet-e-di’jd
Deur gansch ni-je wieken, dee rondumme hêr
Bi’j ’t olde zik an heb e-vli’jd.


De vroogre gewönten, den stropdas, den kèèl,
De pilosche bokse of ’t jak,
Daör zee’j of daór heur i’j joo kwelke meer van ;
’t Is alles noo Hollandschen ~kak” !


De huuze, de straóten, de winkels, de Markt,
Merakels, daör kiek i’j van op,
Zoo as ze dee netkes noo an hebt-e-kleed
Op stadsche maneere, tip-top !


As grotvader zóó di’j nog ’s efkes kon zeen,
Mien dörpken, ……..dan kend’ne di’j neet,
Of misschien – wa’k gleuve – den toorn nog alleen,
Den olden, den d’r altied nog steet.


O dörpken, mien dörpken, dat is juus mien wensch
Bi’j al de verandring’, dee ’t gif,
Dat, hooste mag greujen en bleujen, toch wat
Van ’t olde in Wenterswik blif.


Uit: „Ne Toeten vol Achterhooksche Möpkes”